کی از مهم‌ترین مسائلی که همواره در دستور کار مهندسین و طراحان، از اولین و قدیمی‌ترین خودروهای ساخته شده تا بروزترین و جدیدترین، از آنهایی که کمترین امکانات را دارند تا خودرو‌هایی که به بیشترین وسایل رفاهی مجهز هستند، ثابت نگهداشتن و عدم حرکت خودرو، در زمانی است که خودرو حرکت نمی‌کند و یا در زمانی که موتور خاموش بوده و خودرو در جایی پارک است. این مسئله زمانی اهمیت بیشتری پیدا کرده و به یک دغدغه و نگرانی تبدیل می‌شود که صاحب خودرو، قصد داشته باشد اتومبیل خود را در یک سراشیبی پارک نماید.

برای رسیدن به این هدف، سیستم ترمز دستی ساخته شده و بر روی کلیه خودروها قرار گرفته است ولی این ترمزها(ترمزهای دستی) خیلی قابل‌ اعتماد نیستند زیرا ممکن است ترمزهای دستی بعد از مدتی، از رگلاژ خارج شده و کارائی خود را از دست بدهند و نتواند آن‌طور که لازم است خودرو را خصوصاً در سراشیبی‌ها ثابت نگهدارند، همچنین ممکن است ترمز دستی به دلیل بروز ایراد در کفشک ها و یا لنت ها و یا مکانیزم آن، توانائی و کارآئی لازم را  برای ثابت نگهداشتن خودرو نداشته باشند. به همین دلیل اکثر رانندگان با استفاده از تجربیات و توصیه‌های دیگران، در هنگامیکه می‌خواهند خودرو را در مکانی پارک نمایند، بعد از خاموش کردن موتور، گیربکس را در دنده یک و یا دنده‌ عقب قرار می‌دهند. این وضعیت موجب می‌شود تا اصطکاک داخلی موتور، بوسیله خط انتقال قدرت که شامل مجموعه دیسک و کلاچ، گیربکس، دیفرانسیل، پلوس‌ها و چرخ‌ها می‌شود، به ترمز دستی کمک کرده و موجبات توقف خودرو را در وضعیت موتور خاموش، فراهم نماید. البته لازم به ذکر است که اگر موتور مستهلک باشد و یا مجموعه دیسک و کلاچ دارای مشکل باشد، ممکن است این سازوکار نتواند در توقف خودرو، به سیستم ترمز دستی، کمک نماید.